Het probleem van de verloren muze komt weer boven

Een mens eigent zich al eens een recht toe. Vandaag eigen ik mij het recht toe om al eens te vloeken. Te vloeken op mezelf enerzijds, te vloeken op u anderzijds. Jaja, ik heb u verwend met al die kwaliteitsvolle posts, ik weet het. Dat was misschien fout van mij, maar zoals een moeder kloek voor haar kuikens het beste wil, wil ik voor mijn lezers het beste. Maar zoals een moeder kloek niet altijd wormen vindt, vind ik mijn muze niet altijd. En ja, zo'n zoektocht naar een muze is vaag.
Wil het feit dat dit een iets concretere blogpost is zeggen dat ik ze terugheb? Neen. Maar een mens kan niet bij de pakken blijven stilzitten, daar is ook niemand mee gediend. En - de vergelijkingen stromen vandaag uit mijn mouw als snot uit de neus van een verkouden tweejarige - zoals een jongeman zonder lief naar porno surft, heb ik dan maar een cd van muse opgezet. Het is hetzelfde niet, maar ge kunt effe voort.
Enkele dagen geleden ben ik een blogpost beginnen schrijven. Maar dat kwam niet goed, het kwam niet. Ik hoop dat het nu beter gaat met die muse-cd, doorgaans is dat niet het type muziek dat mij super inspireert, maar die naam kan er nu toch niet om liegen. Alleszins, ik heb dat begin nog liggen, dat moet ik er eens bijhalen, zien of ik er wat mee aan kan. Hier komt ie:

Ik ben geen gelovig man. Ik geloof niet in een God, een Schepper, of dat een klavertje vier dat vast zit in een hoefijzer aan een konijnepoot geluk brengt. Ik geloof niet in een lot. Ik geloof niet dat wat we hier doen vaststaat, of dat het een hoger doel dient. Maar er zijn een paar dingen waar ik nog in kan geloven.
Een van die dingen is het bestaan van idealen. Dat we dingen niet doen omdat we ze moeten doen, niet omdat we hier gezet zijn om ze te doen, maar omdat we net die dingen

Ja, dat is iets dat ik doe, als ik iets niet volledig afmaak stop ik al eens in het midden van een zin. Ik was toen blijkbaar in een filosofische bui, dat gebeurt al eens. Gelukkig niet te vaak. Net vaak genoeg om af en toe eens aan een existentiële zoektocht te beginnen, maar niet zo vaak dat ik filosofie studeren als een serieuze carrièreoptie zou moeten overwegen. Dat zou de zaak alleen maar onnodig compliceren.
Maar bon, ik geloof dus in het bestaan van idealen. Dat we dingen niet doen omdat we ze moeten doen, niet omdat we hier gezet zijn om ze te doen, maar omdat we net die dingen graag doen en fundamenteel willen doen. En dat we die dingen willen doen is omdat we daar goed in zijn. We zijn niet gemaakt om ze te doen, door een toevallige speling van het non-existente lot zijn we perfect uitgerust om ze te doen. En daarom moeten we ze best doen.
Kijk ik, ik ben een entertainer. Altijd geweest. Van toen ik op mijn vijf op een kerstfeestje 'vrolijk kerstfeest' van Xavier De Baere perfect ten berde kon brengen, bewegingen, accent en alles. Waarom zou ik niet entertainen? Ik ben volop bezig. Als dit u zou vervelen zou u namelijk allang gestopt zijn met lezen, en dat bent u niet, anders zou u dit niet lezen. Dus: ik ben u aan het entertainen. Maar een mens krijgt daar niet te veel de kans toe. Dit ding bereikt niet te veel lezers, al zijn het er meer dan u denkt. Dat zie ik aan het feit dat ik nu op een punt gekomen ben dat ik mijn commentatoren niet meer kan identifiëren. Maar zelfs dan blijf ik beperkt. Ik zie het groter, en dat wil zeggen dat u, trouw BeTheB'er als u bent, het ook groter ziet. Nu, alleen kan ik dat natuurlijk niet aan, ik kan moeilijk naar Humo stappen en een column eisen. Als er iemand Guy Mortier zou kennen zou dat makkelijk zijn, maar ik vermoed dat dat niet het geval is. Daarom is er een ander plan. Geleidelijk aan op grotere media gaan publiceren, en zo lezers naar mijn blog lokken, totdat ik hier genoeg lezers heb om iedereen aan te zetten naar Humo te mailen om een column voor mij te claimen. Natuurlijk staan we daar ver van.
We moeten eerst een eerste medium vinden om de expansie van het mediagegeven BeTheB te beginnen. Dat is al vergemakkelijkt door een trouwe lezeres van dit blog, en archie. Zij is zo'n fan dat ze mij een column ziet schrijven in 't Bakske, het burgiebladje. Puik plan, maar natuurlijk moet dat er nog van komen. Gelukkig is dat gezegd op het revue irc-kanaal, waar een presidiumlid het gehoord heeft, en die ging het overmaken aan communicatie. Een goed begin, maar ik heb nog geen uitnodiging ontvangen.
Daarom zou een volgende stap kunnen zijn dat ik iedere lezer van dit blog oproep om een mail te sturen naar communicatie@vtk.be. Natuurlijk is dat nog niet noodzakelijk iets waar ik nu aan denk.
Zo'n mail zou er dan als volgt kunnen uitzien:

Beste,

Ik ben reeds geruime tijd fan van het weblog van Ben Verhaegen, te vinden op http://ldebetheb.blogspot.com. Deze man heeft fijnzinnige analyses van de hedendaagse actualiteit, en heeft een fundamenteel cool imago dat hij verspreidt via dit blog. Als lezer van dit blog deel ik in die glorie, een onbeschrijflijk gevoel. Ik ben zeker dat uw lezers ook geïnteresseerd zouden zijn in het lezen van de toffe schrijfsels van deze vlotte jongen, zij het dan voor uw blad in columnvorm. Ik heb overigens op dit informatief weblog gelezen dat deheer Verhaegen ook een burgerlijk ingenieur is en dus de gepaste persoon zou zijn om een columnfunctie in uw wekelijks magazine te vervullen.

Ik kijk ten zeerste uit naar de nieuwe column in 't Bakske.


Natuurlijk is dit je reinste speculatie en roep ik nog niemand op om deze mail effectief te sturen naar communicatie@vtk.be. Heeft iedereen duidelijk begrepen dat ik niemand oproep om deze brief te sturen naar communicatie@vtk.be, vooral u niet Tineke? Mooi zo.

Dan rest mij enkel nog iets te doen dat ondertussen zeer lang geleden is:

bTaal: Als we alle werkwoorden sterk mieken

De Nederlandse taal kent verscheidene klassen werkwoorden, namelijk de sterke (die van klank veranderen in de onvoltooid verleden tijd), de zwakke (die niet van klank veranderen in de ovt), en de onregelmatige (die altijd belachelijk doen, noem ze de Polen van de Nederlandse taal zo u wil). Dat is een stom systeem, dat leidt tot willekeur. En willekeur is niet goed, dat zorgt ervoor dat anderstaligen de taal moeilijk kunnen leren. Daarom: maak alle werkwoorden sterk. En zelfs regelmatig sterk, elke klank in de tegenwoordige tijd mappen we op een klank in de onvoltooid verleden tijd, en op een in de voltooid verleden tijd. Dan hoeven we enkel dat tabelletje nog vanbuiten te leren. We hebben negen mogelijke klanken (hier voor het gemak uitgedrukt in bSpiik): a, e, i, o, u, y, cc, §, q. Voor vier van die klanken kon ik een relevant voorbeeld bedenken in de onvoltooid verleden tijd, wat het begin van de tabel vergemakkelijkt. Hier stel ik de 9 klankwijzigingen van de ovt voor (voor A, E, CC en Y heb ik inspiratie uit het dagelijks Nederlands gehaald):

A -> I (Slapen -> Sliep)
E -> A (Geven -> Gaf)
I -> Q (Pissen -> Poes)
O -> U (Porren -> Pur)
U -> Y (Bukken -> Bijk)
Y -> E (Lijden -> Leed)
CC -> O (Duiken -> Dook)
§ -> CC (Beuken -> Buik)
Q -> § (Boeren -> Beur)

De voltooid verleden tijd vereist een beetje discretie. Daar hebben we namelijk altijd een ge- of een ver- die het makkelijk maakt dat te herkennen als effectief een perfectum. Ik stel dan ook voor dat te behouden. Wel stel ik voor, om de Nederlandse taal verder te verfraaien een verdere permutatie te gebruiken in de klanken. De permutatie die we hebben doorgevoerd op de klanken in de ovt was een goeie ((3 2 9 5 6 2 4 7 8) voor de lezers die wat van algebra kennen), dus laten we die maar doorvoeren op de nieuwe klanksituatie. Als we dan ook nog komaf maken met de willekeur tussen eind-en en eind-t (gelopen vs. gebukt) door altijd -en te gebruiken, zijn we er helemaal. Dan krijgen we als geheel voor de verleden tijd:

A -> I -> Q (Slapen -> Sliep -> Gesloept)
E -> A -> I (Geven -> Gaf -> Gegiven)
I -> Q -> § (Pissen -> Poes -> Gepeusen)
O -> U -> Y (Porren -> Pur -> Gepijren)
U -> Y -> E (Bukken -> Bijk -> Gebeken)
Y -> E -> A (Lijden -> Leed -> Geladen)
CC -> O -> (Duiken -> Dook -> Geduken)
§ -> CC (Beuken -> Buik -> Geboken)
Q -> § (Boeren -> Beur -> Gebuiren)

Zo, nu enkel die tabellen nog van buiten leren, en de verleden tijd zal een hoop makkelijker gevijrmen zijn. Zo, ik hoop dat al mijn lezertjes en lezeresjes nu wel content zijn? Die muse-cd schrijft trouwens toch niet zo gemakkelijk, volgende keer maar es wat anders opleggen... Tot dan!

I blog. You blog.
bBlog.