Nijlpaarden

Kent u die mop al van die twee Japanse koeien? Wel, er staan twee Japanse koeien in een Japans weiland. Zegt die ene Japanse koe tegen die andere: 'Hi, koe!'

U ziet, die muze van mij is nog steeds vermist, en het begint stilaan een probleem te worden. Eerst krijg ik twee weken niets uit die pen van mij (die pen die bij deze metafoor is voor mijn toetsenbord), en als er dan wat uitkomt is het een ongelooflijk flauwe grap die waarschijnlijk niemand snapt. (For the record, je spreekt het 'haikoe' uit, dat is dan een haiku, u weet wel, zo'n Japans gedichtje. Ze is inderdaad slecht, ik veronderstel dat mijn punt gemaakt is.)
Maar ik kon natuurlijk niet bij de pakken blijven zitten. Niet alleen is niemand daarmee geholpen, ik vrees voor mijn leven als ik niets schrijf. De hoeveelheid klachten over het uitblijven van een nieuwe post is de laatste dagen de pan beginnen uitswingen. Doorgaans hou ik nog wel van swingen, maar de pan uit is er een beetje over. Om nog maar te zwijgen van de doodsbedreigingen. Niet dat die er echt geweest zijn, maar het staat cool om te zeggen dat je bedreigd wordt om artistieke redenen.
Dus schrijf ik nog maar eens wat. Waarover? Ik weet het niet. Laat ik er eens die lijst van vorige post bijsleuren. Euhm effe zien... ik zou iets moeten schrijven over superieure homoseksuele nijlpaarden die sinds 1986 fundamentele levensvragen op existentieel-filosofische wijze analytisch doch fijnzinnig aanpakken. Oké, can do.

Ik ben gisteren nog eens op café geweest. Dat gebeurt niet vaak, ik ben geen drinker. Toch geen doordrinker, hoewel ik nu een glas zou gebruiken. Misschien moet ik me zo zat drinken dat ik een muze hallucineer. Hoedanook, ik kan ook niet tegen de rook, vraag dat maar aan mijn ouders. Reden temeer om niet in een café te komen. Maar gisteren verjaarde een van mijn trouwe lezers. Ik dus maar een cadeau gekocht, gelukkig was ze daar blij mee, dat compenseerde tenminste het aanhoudende gedreun van de helft van het gezelschap over het uitblijven van een nieuwe post.
Dus richtte ik mij maar, om te ontsnappen aan die tirade van boze, over-demanding fans, op de andere hoek van het etablissement waar, tussen de menigte die naar de voetbal op teevee aan het kijken was, twee nijlpaarden zaten. Twee superieure, homoseksuele nijlpaarden die sinds 1986 fundamentele levensvragen op existentieel-filosofische wijze analytisch doch fijnzinnig aan het aanpakken waren. Onder die vragen: 'waar blijft die garçon?', 'waarom kent die kerel het verschil tussen cola en cola light niet?' en 'waarom lachen die twee broederlijk naast mekaar pissende kerels als ik het toilet binnenkom?'. Die laatste vraag kon ik gemakkelijk voor hen oplossen: al ooit een nijlpaard een herentoilet zien binnenkomen? Precies.
Nu moet het niet gemakkelijk zijn voor nijlpaarden in deze contreien. Het café was in Itegem (deelgemeente van Heist-op-den-Berg), en in Heist is het Vlaams Belang nog vrij groot. En die nijlpaarden hadden dan nog een hoofddoek op ook, dat is er nu natuurlijk een beetje om vragen. Gelukkig voor hen waren ze vloeiend in het Vlaams. Ik heb diverse keren 'Och zwijgt stil' en 'ochottekes ocheire' gehoord, over integratie gesproken. Maar we hadden het over hoe moeilijk het is voor een nijlpaard in deze contreien.
Alsof het nog niet moeilijk genoeg is hier gewoon al te vertoeven, moet je je eens voorstellen dat je een nijlpaard met een fundamenteel filosofische inslag bent, dat probeert haar fantastische filosofische ideeën te spuien op café. Een café waar kermismuziek troef is nota bene. En dan heb ik het over een playlist waar 'Heb je even voor mij' de culturele top uitmaakte, bij 'Geil moet ze zijn' heb ik het pand verlaten. Maar filosoferende nijlpaarden dus, met hoofddoeken in café's met uiterst marginale muziek.
Het verbaasde me hen te horen goochelen met termen als Wittgenstein, Freud, en Eddy Wally. Oké, dat laatste verbaasde me niet zo hard, gezien de sfeer in het café. Maar voor de rest leek het me een stel intellectuele nijlpaarden. Dat had ik nooit gedacht, toch niet voor nijlpaarden. En dat zeg ik nu niet om specisistisch te klinken, ik heb nog nooit een nijlpaard ontmoet dat Wittgenstein kende. Niet dat ik zo bekend ben met Wittgenstein, maar dat doet hier niet te zaken. Ik heb de Simpsons-aflevering gezien waarin Homer verklaart een discussie te hebben gehad over Wittgenstein, dat is voldoende. Ik zei dat ik nog nooit een nijlpaard ontmoet had dat zijn filosofen kende. En zeker geen met een hoofddoek. Niet dat dat er wat mee te maken heeft, maar het verhoogt de gravitas van mijn vroegere al specisistische uitspraken met een racistisch tintje, en u weet dat ik fan ben van controverse.
Nu ik erover nadenk, het hoefde me niet te verbazen dat die Nijlpaarden een hoofddoek droegen. Heel die Nijl is toch moslimgebied, dat ik daar niet eerder opkwam. En nu hoor ik u denken 'alweer een flauwe mop, ongelooflijk dat hij die hoofddoek in dat verhaal verzonnen heeft om die grap te kunnen maken'. Niets is echter minder waar, het was iets dat me echt pas nu opviel. Met soaps vraag ik me dat ook altijd af. Vanaf wanneer men aan dingen zit die men niet voorzien had op het moment dat de serie van start ging. Bij de doorsnee échte soap zou ik gokken op... donderdag van de eerste week. Bij andere series na een seizoen. Bij Emma... na drie minuten en twaalf seconden. Daar is het mis gegaan vanaf de pruik van Andrea. Ik weet het, het is al lang gedaan, maar het was zo'n dankbare bron van grapjes.
Een mens vraagt zich af of die nijlpaarden ooit naar Emma hebben gekeken. Of nijlpaarden überhaupt teevee kijken. Ik weet het niet. Vooral omdat in alle feuilletons die je ziet nijlpaarden grof ondervertegenwoordigd zijn. En als je er dan al eens in ziet, moeten ze de crimineel spelen. Zo is die Witse een zware specisist. Geen wonder dat het daar zo fout gaat in Halle. De rechten van de Franstaligen moeten worden gerespecteerd, maar is er een haan die kraait naar de rechten van de nijlpaarden in de Vlaamse ring rond Brussel? Ik dacht het niet! Verdrukt worden ze, allemaal!
Bon, daarover ging het dus zowat, bij die nijlpaarden daar aan de tafel in de hoek. Ik kreeg zowaar compassie met de dames. De compassie was echter niet zwaar genoeg om te blijven zitten doorheen dat gruwelijke 'Geil moet ze zijn', waardoor ik mij de rest van mijn leven zal afvragen hoe het verder is afgelopen met mijn existentieel-filosofische nijlpaarden. Misschien moet ik meer op café gaan.

Of minder.

Redefining hippopotamic life. Since 1986.
Be The B

Google

Waarde netgenoten,

moest het u nog niet zijn opgevallen, tegenwoordig bevinden er zich advertenties op dit blog. Ik doe dat niet graag, maar naar verluidt brengt dat wel op (en podcasten vraagt webruimte, webruimte kost geld, u ziet waar ik heen wil). En geld is nodig, want mijn klim tot topcolumnist van het land zit er nog niet meteen aan te komen, men heeft mij nog altijd geen column geschonken in 't Bakske (in dat verband, ik vraag u nog steeds vooral niet de mail uit vorige post te sturen naar communicatie@vtk.be).
Die advertenties worden automatisch gekozen. Google skimt keywords over mijn blog, en gaat dan na welke advertenties wel eens bij die content zouden kunnen passen. Dus ging ik daarstraks eens kijken wat er bij dit blog gezet ging zijn, en wat zie ik? Dating advertenties. Erger: HETERO dating advertenties. En dat kan niet door de beugel, dus hieronder een aantal keywords waar dit blog over gaat:

Superioriteit, cool, hip, trendy, media, taal, wetenschap, B, gay, superioriteit, gay superioriteit, Ben Verhaegen, politiek, fijnzinnig, analyses, letteren, filosofie, existentialiteit, fundamentele levensvragen, zoektocht, superioriteit, Be The B, hoe verbeter ik de wereld in vier stappen, homoseksualiteit, pseudoniemen, inferioriteit van de medemens, taalkunde, schaamteloze gekheid, Leef - Durf - Druk uit, Wees de B, Superioriteit sinds 1986, entertainment, een dikke nek die zo snel mogelijk zijn weg naar de top wil bereiken door zijn lezers zo veel mogelijk uit te buiten om dingen voor hem te doen waar niemand buiten de schrijver mee gebaat is, poëzie, nijlpaarden.

Uit bovenstaande oefening in futiliteit heb ik twee dingen geleerd:

1. Dit blog gaat eigenlijk over niets.
2. Ik moet dringend iets schrijven over nijlpaarden.

Soit, ik verlaat u met volgende levenswijsheid:

Kinderen Lijken Ip Kleuters, Omdat Peuters, Durven Elk, Appelblauwzeegroen Doosje Voor Een Reuze ToverElf Nog Tot Ieder Elfje Samen, Aan Ue Brengen.
(Sorry voor de typfouten, die i en o, en die t en u staan zo dicht bij mekaar...)

Click - Dare - Express
Be The B

Het probleem van de verloren muze komt weer boven

Een mens eigent zich al eens een recht toe. Vandaag eigen ik mij het recht toe om al eens te vloeken. Te vloeken op mezelf enerzijds, te vloeken op u anderzijds. Jaja, ik heb u verwend met al die kwaliteitsvolle posts, ik weet het. Dat was misschien fout van mij, maar zoals een moeder kloek voor haar kuikens het beste wil, wil ik voor mijn lezers het beste. Maar zoals een moeder kloek niet altijd wormen vindt, vind ik mijn muze niet altijd. En ja, zo'n zoektocht naar een muze is vaag.
Wil het feit dat dit een iets concretere blogpost is zeggen dat ik ze terugheb? Neen. Maar een mens kan niet bij de pakken blijven stilzitten, daar is ook niemand mee gediend. En - de vergelijkingen stromen vandaag uit mijn mouw als snot uit de neus van een verkouden tweejarige - zoals een jongeman zonder lief naar porno surft, heb ik dan maar een cd van muse opgezet. Het is hetzelfde niet, maar ge kunt effe voort.
Enkele dagen geleden ben ik een blogpost beginnen schrijven. Maar dat kwam niet goed, het kwam niet. Ik hoop dat het nu beter gaat met die muse-cd, doorgaans is dat niet het type muziek dat mij super inspireert, maar die naam kan er nu toch niet om liegen. Alleszins, ik heb dat begin nog liggen, dat moet ik er eens bijhalen, zien of ik er wat mee aan kan. Hier komt ie:

Ik ben geen gelovig man. Ik geloof niet in een God, een Schepper, of dat een klavertje vier dat vast zit in een hoefijzer aan een konijnepoot geluk brengt. Ik geloof niet in een lot. Ik geloof niet dat wat we hier doen vaststaat, of dat het een hoger doel dient. Maar er zijn een paar dingen waar ik nog in kan geloven.
Een van die dingen is het bestaan van idealen. Dat we dingen niet doen omdat we ze moeten doen, niet omdat we hier gezet zijn om ze te doen, maar omdat we net die dingen

Ja, dat is iets dat ik doe, als ik iets niet volledig afmaak stop ik al eens in het midden van een zin. Ik was toen blijkbaar in een filosofische bui, dat gebeurt al eens. Gelukkig niet te vaak. Net vaak genoeg om af en toe eens aan een existentiële zoektocht te beginnen, maar niet zo vaak dat ik filosofie studeren als een serieuze carrièreoptie zou moeten overwegen. Dat zou de zaak alleen maar onnodig compliceren.
Maar bon, ik geloof dus in het bestaan van idealen. Dat we dingen niet doen omdat we ze moeten doen, niet omdat we hier gezet zijn om ze te doen, maar omdat we net die dingen graag doen en fundamenteel willen doen. En dat we die dingen willen doen is omdat we daar goed in zijn. We zijn niet gemaakt om ze te doen, door een toevallige speling van het non-existente lot zijn we perfect uitgerust om ze te doen. En daarom moeten we ze best doen.
Kijk ik, ik ben een entertainer. Altijd geweest. Van toen ik op mijn vijf op een kerstfeestje 'vrolijk kerstfeest' van Xavier De Baere perfect ten berde kon brengen, bewegingen, accent en alles. Waarom zou ik niet entertainen? Ik ben volop bezig. Als dit u zou vervelen zou u namelijk allang gestopt zijn met lezen, en dat bent u niet, anders zou u dit niet lezen. Dus: ik ben u aan het entertainen. Maar een mens krijgt daar niet te veel de kans toe. Dit ding bereikt niet te veel lezers, al zijn het er meer dan u denkt. Dat zie ik aan het feit dat ik nu op een punt gekomen ben dat ik mijn commentatoren niet meer kan identifiëren. Maar zelfs dan blijf ik beperkt. Ik zie het groter, en dat wil zeggen dat u, trouw BeTheB'er als u bent, het ook groter ziet. Nu, alleen kan ik dat natuurlijk niet aan, ik kan moeilijk naar Humo stappen en een column eisen. Als er iemand Guy Mortier zou kennen zou dat makkelijk zijn, maar ik vermoed dat dat niet het geval is. Daarom is er een ander plan. Geleidelijk aan op grotere media gaan publiceren, en zo lezers naar mijn blog lokken, totdat ik hier genoeg lezers heb om iedereen aan te zetten naar Humo te mailen om een column voor mij te claimen. Natuurlijk staan we daar ver van.
We moeten eerst een eerste medium vinden om de expansie van het mediagegeven BeTheB te beginnen. Dat is al vergemakkelijkt door een trouwe lezeres van dit blog, en archie. Zij is zo'n fan dat ze mij een column ziet schrijven in 't Bakske, het burgiebladje. Puik plan, maar natuurlijk moet dat er nog van komen. Gelukkig is dat gezegd op het revue irc-kanaal, waar een presidiumlid het gehoord heeft, en die ging het overmaken aan communicatie. Een goed begin, maar ik heb nog geen uitnodiging ontvangen.
Daarom zou een volgende stap kunnen zijn dat ik iedere lezer van dit blog oproep om een mail te sturen naar communicatie@vtk.be. Natuurlijk is dat nog niet noodzakelijk iets waar ik nu aan denk.
Zo'n mail zou er dan als volgt kunnen uitzien:

Beste,

Ik ben reeds geruime tijd fan van het weblog van Ben Verhaegen, te vinden op http://ldebetheb.blogspot.com. Deze man heeft fijnzinnige analyses van de hedendaagse actualiteit, en heeft een fundamenteel cool imago dat hij verspreidt via dit blog. Als lezer van dit blog deel ik in die glorie, een onbeschrijflijk gevoel. Ik ben zeker dat uw lezers ook geïnteresseerd zouden zijn in het lezen van de toffe schrijfsels van deze vlotte jongen, zij het dan voor uw blad in columnvorm. Ik heb overigens op dit informatief weblog gelezen dat deheer Verhaegen ook een burgerlijk ingenieur is en dus de gepaste persoon zou zijn om een columnfunctie in uw wekelijks magazine te vervullen.

Ik kijk ten zeerste uit naar de nieuwe column in 't Bakske.


Natuurlijk is dit je reinste speculatie en roep ik nog niemand op om deze mail effectief te sturen naar communicatie@vtk.be. Heeft iedereen duidelijk begrepen dat ik niemand oproep om deze brief te sturen naar communicatie@vtk.be, vooral u niet Tineke? Mooi zo.

Dan rest mij enkel nog iets te doen dat ondertussen zeer lang geleden is:

bTaal: Als we alle werkwoorden sterk mieken

De Nederlandse taal kent verscheidene klassen werkwoorden, namelijk de sterke (die van klank veranderen in de onvoltooid verleden tijd), de zwakke (die niet van klank veranderen in de ovt), en de onregelmatige (die altijd belachelijk doen, noem ze de Polen van de Nederlandse taal zo u wil). Dat is een stom systeem, dat leidt tot willekeur. En willekeur is niet goed, dat zorgt ervoor dat anderstaligen de taal moeilijk kunnen leren. Daarom: maak alle werkwoorden sterk. En zelfs regelmatig sterk, elke klank in de tegenwoordige tijd mappen we op een klank in de onvoltooid verleden tijd, en op een in de voltooid verleden tijd. Dan hoeven we enkel dat tabelletje nog vanbuiten te leren. We hebben negen mogelijke klanken (hier voor het gemak uitgedrukt in bSpiik): a, e, i, o, u, y, cc, §, q. Voor vier van die klanken kon ik een relevant voorbeeld bedenken in de onvoltooid verleden tijd, wat het begin van de tabel vergemakkelijkt. Hier stel ik de 9 klankwijzigingen van de ovt voor (voor A, E, CC en Y heb ik inspiratie uit het dagelijks Nederlands gehaald):

A -> I (Slapen -> Sliep)
E -> A (Geven -> Gaf)
I -> Q (Pissen -> Poes)
O -> U (Porren -> Pur)
U -> Y (Bukken -> Bijk)
Y -> E (Lijden -> Leed)
CC -> O (Duiken -> Dook)
§ -> CC (Beuken -> Buik)
Q -> § (Boeren -> Beur)

De voltooid verleden tijd vereist een beetje discretie. Daar hebben we namelijk altijd een ge- of een ver- die het makkelijk maakt dat te herkennen als effectief een perfectum. Ik stel dan ook voor dat te behouden. Wel stel ik voor, om de Nederlandse taal verder te verfraaien een verdere permutatie te gebruiken in de klanken. De permutatie die we hebben doorgevoerd op de klanken in de ovt was een goeie ((3 2 9 5 6 2 4 7 8) voor de lezers die wat van algebra kennen), dus laten we die maar doorvoeren op de nieuwe klanksituatie. Als we dan ook nog komaf maken met de willekeur tussen eind-en en eind-t (gelopen vs. gebukt) door altijd -en te gebruiken, zijn we er helemaal. Dan krijgen we als geheel voor de verleden tijd:

A -> I -> Q (Slapen -> Sliep -> Gesloept)
E -> A -> I (Geven -> Gaf -> Gegiven)
I -> Q -> § (Pissen -> Poes -> Gepeusen)
O -> U -> Y (Porren -> Pur -> Gepijren)
U -> Y -> E (Bukken -> Bijk -> Gebeken)
Y -> E -> A (Lijden -> Leed -> Geladen)
CC -> O -> (Duiken -> Dook -> Geduken)
§ -> CC (Beuken -> Buik -> Geboken)
Q -> § (Boeren -> Beur -> Gebuiren)

Zo, nu enkel die tabellen nog van buiten leren, en de verleden tijd zal een hoop makkelijker gevijrmen zijn. Zo, ik hoop dat al mijn lezertjes en lezeresjes nu wel content zijn? Die muse-cd schrijft trouwens toch niet zo gemakkelijk, volgende keer maar es wat anders opleggen... Tot dan!

I blog. You blog.
bBlog.

De Queeste der Muze - een triloëzie

I - De muze

“Kom terug!
Ik smeek u muze,
       kom terug!”

Het publiek staart naar
de doodgewaande Julia
en rouwt. Enkel zij,
de apothecaris,

en haar dichter weten
dat zij nog leeft
dat haar hart nog klopt
voor haar geliefde.

Voor haar dichter, niet
haar Romeo.
Die houdt slechts van haar,
voor haar dichter is zij…

       Zijn muze.

II - De dichter

Wanneer wekt hij haar weer
tot leven?
Als het publiek het meest
onder haar afwezigheid lijdt?

Net daarna, om de indruk
van de Dea Ex Machina
te maximaliseren?

Neen. Hij maalt niet meer
om zijn publiek.
Hij wacht tot hij de kans
heeft gekregen zelf

van haar afwezigheid te
genieten. Te voelen dat zijn
hart nog klopt voor haar.
Te ruiken aan haar doodgewaande haren.

       Haar dichter.

III - De geliefden

In werkelijkheid wacht hij
op Romeo, de dwaas die het
object van zijn affectie begeert.

Bij het zien van het leven-
loze lijf van zijn Julia begint
die te snikken door haar af-
wezigheid in zijn hart.

Romeo ruikt aan haar haar.
“Dat ken ik,” zegt de dichter.
Wanhopig stopt Romeo zijn lege hart.
Het hare klopt nog, maar niet voor hem.

Tijd voor de dichter om zijn
muze weer te wekken. Zijn publiek
juicht, zij bedrijven de liefde.
Op het schouwspel dat hij heeft geschapen.

       Voor hem en zijn muze.

Open brief aan SBS Belgium, het moederbedrijf van VT4

Lezertjes, lezerinnetjes, sire,

ik weet dat jullie allemaal met hooggespannen verwachtingen uitkijken naar de nieuwe blogpost. Ik lijk echter mijn muze eventjes kwijt te zijn, alle sollicitanten (bij voorkeur mannelijk, verplicht meerderjarig, niet ouder dan 22) gelieve u te melden op ben.verhaegen@gmail.com, we kijken wat we kunnen doen voor u. Om uw honger toch een beetje te stillen, heb ik nog eens voor u gemediawatcht, namelijk het programma 'Ben jij slimmer dan een kind van 10', een nieuwe quiz op vt4 (een zender die, in de persoon van Cara van der Auwera al twee vetes van de week aan zijn been heeft gehad). Wat ik daar zag was ontstellend, en heb ik dus meteen aan de zender gemeld in volgende open brief. En die krijgen jullie dus tot ik de muze heb teruggevonden.

Beste,

Vanavond heb ik gekeken naar het nieuwe programma 'Ben jij slimmer dan een kind van 10?'. Hoewel ik het format absoluut goed vond, heb ik mij meermaals tijdens deze uitzending geërgerd. De dronken kandidaat die voor een hoop tienjarigen de indruk wekt dat het oké is om homograpjes te maken kon nog net door de beugel, de flagrante fout in de eerste vraag absoluut niet.
Deze vraag was namelijk 'Uit hoeveel kleuren bestaat een regenboog?', met als juist antwoord zeven. Dit is onjuist. Een regenboog is het resultaat van een dubbele refractie van zonlicht in een regendruppel, waardoor het zonlicht wordt uitgesplitst in al zijn componenten. Het licht van de zon is samengesteld uit alle mogelijke golflengten van licht, en dus ook uit alle mogelijke kleuren. Hieronder zitten zelfs infrarode en ultraviolette componenten. Het juiste antwoord is dus allesbehalve 7 (wat inderdaad is wat klassiek wordt aangeleerd, maar wat absoluut fout is en waarvoor geen enkele fysische basis bestaat), maar oneindig veel. Het meest choquerende is wellicht dat de industrieel ingenieur dat ook niet wist, ik dacht dat die mensen verondersteld werden iets van fysica af te weten. Maar ja, ik dacht dan ook dat die moesten kunnen rekenen.
Om uw vraag dus te beantwoorden: blijkbaar ben ik niet alleen slimmer dan een kind van tien, ik ben slimmer dan de vragenopstellers van vt4. En dat kan toch al tellen.

Met vriendelijke groeten,
Ir. Ben Verhaegen

Update: de vragenopsteller van dienst heeft geantwoord. Zijn reply, en mijn wederreply krijgt u meteen mee.

Goeiemorgen,

Ik heb alle begrip voor uw reactie vanuit uw vakgebied op vraag 1. In zuiver fysisch opzicht hebt u vanzelfsprekend gelijk en bestaat een regenboog uit een oneindig aantal kleuren.
Maar ik vraag uw begrip voor mijn standpunt. Ik kan enkel vragen stellen en daarbij antwoorden hanteren gebaseerd op de leerstof zoals de kinderen die nu (en evenzeer de kandidaten vroeger) aangeleerd krijgen in het lager onderwijs. En het ging hier om een vraag uit de eerste klas, niet uit het secundair. Ik vind het niet zo onbegrijpelijk dat aan kinderen van 6 nog gezegd wordt dat de regenboog uit 7 kleuren bestaat. Het zijn die 7 kleuren die ze kunnen waarnemen. Wat de essentie is, want bovendien ging het om een vraag over muzische vorming (i.c. kleurenleer) en niet over fysica. Ik kan voor de rest enkel met u hopen dat later in de lessen fysica het hele fenomeen correct uitgelegd wordt.
Mischien had ik Goedele het ganse verhaal kunnen laten uitleggen. Ik zal die bedenking als consructief meenemen voor eventuele latere opnames.
Bedankt voor uw reactie en blijf vooral (kritisch) kijken.

Met vriendelijke groeten,

Steven Demedts
vragensteller van dienst

Goeiemorgen Steven,

Eerst en vooral van harte bedankt voor uw antwoord, dat kan ik ten zeerste appreciëren. Uiteraard heb ik begrip voor uw standpunt, het is uw vraag niet die de kinderen foute dingen leert. Maar toch nog even een extra anekdote die een collega me een dag nadat ik mijn brief had gestuurd vertelde: in realiteit kunnen er maar 5 kleuren worden onderscheiden, heel eventueel slaagt iemand er in om er 6 te zien. In de tijd dat regenbogen voor het eerst als verschijnsel werden onderzocht was de Katholieke Kerk echter nog de broodheer van de wetenschappers, en 5 was geen heilig getal. Iemand slaagde er nog in om ook oranje waar te nemen, maar indigo werd er bij gefabriceerd om aan het heilig getal 7 te komen. Of dit helemaal klopt weet ik niet, maar ik heb het nog eens opgezocht in mijn fysicaboek en daar sprak men over de 6 kleuren die het zichtbaar spectrum kenmerken: rood, oranje, geel, groen, blauw en violet. Maar dàt neem ik u dus al helemaal niet kwalijk, dat wist ik zelf ook niet.
In elk geval, nogmaals bedankt voor het antwoord, en ik hoop dat er volgende uitzending een volwassener kandidaat mag omspringen met uw vragen.

Met vriendelijke groeten,
Ben Verhaegen

Look - Watch - Complain
Be The B