Verdere verkenning der Nieuwe Wereld

Er is weer heel wat gebeurd sinds mijn laatste post. Mijn leven is nog nooit zo action-packed geweest. Bruce Willis heeft al gesmeekt om mij te mogen spelen in de film over deze weken, maar ik heb geweigerd (Bruce kreeg het accent niet juist, dat hoef ik niet).
We gaan terug naar het eindpunt van de laatste post: de nakende aankomst van Moe Mobiel, en mijn auto-avontuur. Die avond reed ik met de auto naar de luchthaven van San Diego (de auto heeft een gps, moest ik dat nog niet verteld hebben, ik kan namelijk ongeveer zo goed navigeren als een blinde veldmuis met een kapot kompas), en dat is - wonderwel - gelukt. Twee uur later kwam de bMoeder van haar vertraagde vlucht in mijn armen gevallen. Waarna we op de bagage gingen wachten. En wachten. En iedereen met hun bagage zien weglopen, terwijl wij wachtten. Tot er niets meer kwam. Dus wij - in paniek, een van de valiezen bevatte medicatie - naar de bagagebalie van US Airways, waar men zei dat het heel stom was medicatie daarin te steken, en dat ze gingen proberen de bagage de volgende dag uit Philadelphia terug te halen. Resultaat: volgende dag terug naar de luchthaven, om dan inderdaad de twee items van de band te kunnen halen. Totaal van de US Airways problemen: anderhalve dag verloren. Inderdaad, er zijn al vetes van de week voor minder uitgevaardigd. Als iemand aandelen heeft van US Airways raad ik u aan die nu te verkopen, binnen twee weken zijn ze nog de helft waard.
Ondertussen zaten we met een ander, nog gruwelijker probleem. Toen we op de parking van de luchthaven parkeerden, lekte de auto. En niet een klein beetje, stromen. Ik dus, terwijl de bMamums stond te panikeren aan de bagageband, panikerend naar de Hertz autodienst gebeld. Daar wisten ze mij te zeggen, in een moeilijk verstaanbaar Zuiders accent (verergerd door luchthavenlawaai), dat ik mij geen zorgen moest maken, dat dat condens was van de airco.
Goed, alle problemen dus van de baan (haha, alweer een bWoordspeling™), wij eindelijk op weg naar onze eerste toeristische attractie van deze reis: Balboa Park. Een prachtig gigantisch park vol musea, en vooral: de San Diego Zoo, die de volgende dag op ons programma stond. Ahja, for the record, ondertussen zitten we in dit relaas aan zaterdag. Goed, naar Balboa Park dus. Daar geparkeerd (na veeeeeeeeel gezoek, elke parking leek vol te staan, tot we wat 80000 mijlen verder leek toch een plaatsje vonden), en op weg naar Balboa Park, een cool museum uitzoeken. Enkel... geen idee waar we zaten. Gigantisch park, we moesten ergens een ingang kunnen vinden waar we onze voorbetaalde tickets konden inwisselen voor effectieve tickets. Dus na lang rondwaren op onbekend terrein in de Nieuwe Wereld kwamen we aan een stop voor de tourbus van het park. Wij dus die tourbus op, en heel het park eens rondgereden, zien waar alles lag, en dan naar het San Diego Museum of Art. Daar wezen ze ons eindelijk waar we die tickets moesten gaan inwisselen, wat we - natuurlijk - deden, en dan naar binnen. Kakmuseum. Oké, een deftige collectie Columbiaanse kunst, maar iedereen weet dat die inferieur is aan de Europese school... Buiten enkele Monets, en een Rubens (mooi werk trouwens, maarjah, de Vlaamse school is nu eenmaal geweldig...) absoluut niets aan. Enigszins teleurgesteld dus naar het volgende museum, The Reuben H. Fleet Science Center (het enige waar we nog tijd voor gingen hebben, door die stomme vertraging door US Airways).
Iemand al in Technopolis geweest? Zoja, dat is interessanter dan dat. Het RFSC is nog veel harder op jonge kinderen gericht, én de motion simulator was stuk. Enige punt van interesse was dus nog de gratis IMAX film die we bij een bezoek kregen. Dat was... tof, doch niet zooo speciaal. IMAX is een gigantisch scherm, waardoor je de indruk krijgt in de actie te zitten. We hadden voor de dinofilm gekozen, want dinos zijn cool. En als je coole vechtende dino's verwacht, en je ziet archeologen in actie, valt het toch wel effe tegen...
Maarbon, dan een queeste later om de auto terug te vinden terug naar het hotel. Nu zou ik eigenlijk nog het relaas van nog twee en een halve dag moeten doen, maar ik heb geen zin. Oké, dat is een van de redenen, de andere reden is dat ik u in spanning wil laten, zodat het hoogtepunt van het verhaal (Maandag) des te spannender overkomt. Misschien begin ik over een half uur terug te schrijven, misschien over een jaar (dat laatste is zeer onwaarschijnlijk, ik wil reacties). Moraal van het verhaal: check hier regelmatig terug.

Live - Dare - Explore
Be The B