Verderdere Verkenning der Nieuwe Wereld

Genoeg! De spanning is voorbij! Het vervolg is hier! Althans, op zijn minst een deel. Of dit nu het volledige vervolg is, daaromtrent laat ik u nog in spanning tot het einde van deze post. Hihi. Gniffelgniffel.
Maar eerst: de prequel op dit vervolg. Dus eigenlijk een beetje wat de vorige post was, maar daar een klein appendixje aan. Ik was namelijk het tofste aan die dag in Balboa Park nog vergeten. In dat Science Center zagen we plots een dame naar iemand van de security komen, gans in paniek. 'Hi, I'm sorry, but there is a guy over there who has the F-word on his shirt, like... THIS big!' Ben ik blij dat ik in een land woon waar ik ongecensureerd f*ck kan zeggen!
Goed, ondertussen zijn we dus aangekomen bij zondag. Een totaal eventloze dag eigenlijk. Gevuld met San Diego Zoo (waar we een mama-bonobo met een kindje-bonobo hebben zien spelen, wat wel tof was, maar waar voor de rest niet veel te doen was), gevolgd door rust en ontspanning aan het zwembad. Zo, daar hebt u nu zo lang op gewacht. Suckers.
Nee, nee! Klik niet weg! De volgende dagen zijn cooler! Maandag zijn we namelijk aan het hoogtepunt van de reis gekomen, de crème de la crème van Californisch toerisme, ik heb het natuurlijk over... inderdaad... °o°... Disneyland! En Disney's California Adventure! Na een rit van twee uur (normaal is het minder, edoch, we hadden fileleed), erg vroeg in de ochtend (opgestaan om 5AM), kwamen we aan in het prachtige Disneyland Resort. De rit was echter niet zonder zorgen, toen we die ochtend aan het ontbijtrestaurant nabij het hotel aankwamen merkte ik dat er een lichtje brandde. Na opzoeken bleek het het 'Check-engine-light' te zijn. Wij dus terug naar het hotel gereden, om opnieuw (ter herinnering: zaterdag ook al loos alarm geslagen voor airco-condenswater-lek) naar Hertz te bellen. Bleek dat te zijn omdat de benzinetank niet helemaal correct was afgesloten (wat ik ondertussen al had verholpen), en zou dat pas terug uitgaan bij de volgende tankbeurt. Maar goed, aangekomen in Disneyland dus.
De tickets waren ook hier op voorhand gekocht, dus wij als ware VIPs meteen door naar de ticket-check, en meteen het park in. Onze eerste indruk was... 'ik voel mij in Parijs.' Maar niets was minder waar, hoe verder we gingen in het park hoe duidelijker de verschillen werden. Basisregel: attracties in Disneyland zijn cooler, park in Disneyland Paris is mooier aangelegd. En iedereen die mij een beetje kent (wat iedereen van u zou moeten zijn!) weet dat ik een gigantische fan ben van de Space Mountain in DLP (Disneyland Paris). En als je die gewoon bent, was deze Space Mountain... quel est le mot juste... kak. Amper special effects (een hoop flikkerlichtjes die sterren moeten voorstellen), lelijk gebouw, slechte soundtrack (oke, tegenwoordig in Parijs ook), en totaal geen leuke achtbaan op zich. Maar voor de rest wint DLA (Disneyland Anaheim) toch wel qua attracties.
Nog iets dat ik daar zeer kon appreciëren is hun behandeling van rokers. In Californië mag je nog amper ergens roken. Hier in San Diego is dat in geen enkel park/strand, in El Cajon ietjes verderop is het verboden in auto's en wordt er gepraat over een totaal rookverbod. In Disneyland is roken enkel toegestaan in speciaal daarvoor voorziene rookzones, een drietal per park. Uiteraard de favoriete attractie van de bMoeder. Een prachtig systeem zeg ik u, met één nadeel. Een nadeel waar ik natuurlijk weer onder viel. De catch is namelijk dat elke sigaret die wordt gerookt zo'n vijf minuten tijd kost. Vijf minuten tijdens dewelke je niets anders kan doen, omdat je tijd zit te verdoen in die rookzone. Voor rokers is dat geen probleem, voor de niet-rokers die worden meegetroond naar die desolate uithoeken van de parken des te meer. Maar ach, als dat de prijs is die ik moet betalen om mijn idealen verwezenlijkt te zien, heb ik dat er wel voor over.
Nu heb ik nog steeds niets gezegd over Disney's California Adventure. Dat heeft een reden. Dat is namelijk het Disneypark dat (op de Walt Disney Studios Paris na) de slechtste reputatie heeft. Om The Simpsons te quoten nadat Homer vervloekt was door een zigeunerin op een kermis: “This is our worst outing ever! - Still beats Disney's California Adventure! - Yeah!” Ik kan nu, als Senior Disneyologist, PhD, die reputatie formeel ontkrachten. Prachtpark! Leuke waterattractie, het filmdeel is zeer aangenaam, ze hebben er een winkel die Ben's Hair heet (oké, gewoon een facade van een winkel, maar goed), en ze hebben er onze Tower of Terror. Onze Tower of Terror zeg ik, omdat die eerst voor de Walt Disney Studios Paris gepland was, maar wegens geldproblemen eerst in Disney's CA gebouwd is. Ondertussen staat het gebouw ook in Parijs, en zal de attractie daar opengaan in januari. Maar ik ben er dus al op geweest, en ik verzeker u (als Senior Disneyologist, PhD): ze rulet! Tenminste de eerste keer dat ik er op ging. De tweede keer was verpest door een hoop puberende – hoe kan het anders – meisjes naaste me die me de trommelvliezen uit de oren gilden op momenten dat er niets gaande was (buiten het uitstekende verhaal dat werd verteld), en die verstijfden van schrik op het moment dat er gegild mag worden.
Hetzelfde gebeurde trouwens met California Screamin', de enige Disney achtbaan in California die overkop gaat, opnieuw een fantastische eerste rit, gevolgd door een tweede rit 's avonds verpest door Screamers. Ander fenomeen waar we voor die tweede rit last van hadden: religieuze fundamentalisten. Er stond een kerkgroepje in de queue (ik geloof allemaal zwarte meisjes), die plots in een hymne uitbarstten. De wachttijd was op dat moment zo'n 45 minuten. Joy, oh Lord. Ik kan mij (amper, maar toch) nog inbeelden dat mensen in een onzichtbaar wezen dat hun leven controleert geloven, maar dat is geen reden om mij te irriteren met luide, gekke liedjes. De enige reden om dat te doen is Eddy Wally heten, of in SeaWorld werken.
Hét hoogtepunt van het bezoek aan Disney was echter de Disney's Electrical Parade 's avonds in DCA. Dat zal de meesten onder u niets zeggen, maar vroeger, lang lang geleden, was er des zomers in Disneyland Paris de Main Street Electrical Parade, een fantastisch spektakel vol kleurrijke lichtjes, en een keicoole soundtrack. Na tien jaar is die parade op pensioen gegaan, en werd ze vervangen door een nieuwe lichtshow met een veel minder coole soundtrack, en veel flashier voertuigen. De meesten vinden dat een vooruitgang (zoals de meesten de nieuwe soundtrack van de Paris Space Mountain een vooruitgang vinden, vervloekte idioten van de hedendaagse popcultuur!), ik mis de oude 80s style synthesizerklanken. Maar de DEP in DCA was dus... de antieke Main Street Electrical Parade die ooit door Disneyland Anaheim moet gereden hebben, gerestaureerd in alle glorie. De tranen sprongen in mijn ogen, maar ik heb ze maar bedwongen (water is gevaarlijk in electrical parades). Inclusief één voertuig dat nooit in de Parijsversie is geraakt: een saluut aan de VS, een gigantische vlag van zo'n 20 meter lang, met op het einde een adelaar, met een aantal cheerleaders ernaast die hun benen hoger konden zwieren dan tot dan toe medisch mogelijk geacht. Uiteraard heb ik die wagen gesalueerd.
Daarna moesten we ons haasten om terug naar het andere park te hollen, zodat we daar het prachtig vuurwerk nog konden zien. Wij ons dus meteen gaan nestelen in Main Street, U.S.A, vlak voor het minikasteeltje (opnieuw belachelijk in vergelijking met Parijs, het leek wel Duplo, Playmobil, of op z'n best Barbies Dreamhouse... ik had medelijden met het kasteel, het moet gepest worden door al zijn andere kasteelvriendjes... Oké, size doesn't matter, it's what you do with it, maar er werd niets mee gedaan... Twee kleine winkeltjes, that's it. Niet eens de doornroosje tour die je in DLP hebt...) zodat we het vuurwerk goed zouden zien (en om onze benen, op dat moment pijnlijker dan Fabiola aanschouwen in een string, te laten uitrusten). Pas genesteld kwam er een Disney Cast Member melden dat het vuurwerk afgelast was. Wij dus maar besloten om nog enkele coole attracties opnieuw te doen. Ware het niet dat euh... de massa die tot dan in twee parken verspreid zat op dat moment geconcentreerd zat rond alle coole attracties die wij opnieuw wilden doen. Rekening houdend met die benen dan maar besloten te gaan winkelen en naar huis te gaan.
Het winkelen was totaal oninteressant (buiten dat ik een Disney Dollar gekocht heb, waar ik kon kiezen tussen Pirates of the Caribbean en Princesses... toch maar voor de piraten gegaan), maar de terugreis des te meer. Toen we aankwamen bij de auto klikte ik namelijk op dat ding aan mijn sleutels dat de deuren op afstand opent. Edoch, dat reageerde niet. Nog eens geklikt, nog niks. Ik natuurlijk in paniek, ongerust dat dat te maken had met autoprobleem #2 van hierboven. Dan toch maar eens gaan kijken aan de auto, stak er een papier onder de ruitenwissers 'Disney crew has noticed the lights of your vehicle were left on. If you have problem starting, please contact ...' Zucht. Gelukkig kwam er net een securityman voorbij, waar we hulp konden aan vragen. Die belde meteen een mechanieker, die ons meteen op weg hielp. Toen we daar vertrokken kon die trut in mijn gps echter geen satellieten vinden, wat ons opnieuw paniek veroorzaakte. Na handmatig te moeten navigeren, vond ze uiteindelijk dan toch genoeg satellieten om ons op weg te helpen. En zo zijn we dan thuisgeraakt, na autoprobleem #3 en #4.
En zo zijn we dan bij dinsdag, een dag waarover niets te zeggen valt, gezien dat onze rustdag was nadat de bMoeder volledig uitgeput was na die Disneylanddag. Ik geef ze geen ongelijk, het was zwaar, ik heb het zelf amper gehaald achter dat stuur.
En dan zijn we gisteren. Een moment waarop ik u weer verlaat, om u in spanning te laten tot de volgende update ;) Het is nu tenminste niet zò veel meer dat ik moet inhalen. En morgen heb ik veel vlieguren te gaan, en u weet hoe lang die post vorige keer was toen ik op het vliegtuig geschreven heb... Tijd nu om eens San Diego te gaan verkennen (jaja, een heuse preview ;)) Volgende keer zal u dus eindelijk weten welk liedje mij geïrriteerd heeft in SeaWorld!

Gegroet, Lobsterboy (ik ben gisteren fameus verbrand, meer daarover... in de volgende post :P)

Redefing Supe... Aaaaargh! It Burns! It Burns!
Since 1986.
Be The B.