Uw blogger - regisseur

Zoals ondertussen wel vrij algemeen bekend is neem ik aan ben ik van plan om volgend jaar te gaan studeren aan het RITS. Daarom moet ik ook deelnemen aan een artistieke toelatingsproef van 1 tot en met 5 september, en daartegen moet ik een filmpje van 3 minuten maken. Dit alles heeft u misschien gelezen in een vorige post, maar een beetje situering kan nooit kwaad.

Goed, dat is ondertussen gefilmd vorige week dinsdag, en moet enkel nog gemonteerd worden. Dat moge dan een ongelooflijk vermoeiende dag geweest zijn, het heeft me enkel maar gesteund in mijn motivatie.

Eigenlijk moet ik, vooraleer ik dat verhaal vertel, eerst vertellen over de dag ervoor. Toen hebben we namelijk het revue recruteringsfilmpje gefilmd (dat te vinden is hier, en mede geschreven, geregisseerd en geacteerd is door yours truly, en dus een absolute aanrader sowieso). Ook die dag hebben we ons rot geamuseerd, maar dat is iets waar we binnen revue ondertussen wel heel wat ervaring mee hebben, comedy. Diepgaande emoties zijn iets waar we ons veel minder mee bezig houden, en dus ging het een hele uitdaging worden om dat te doen in Het Licht van mijn Straat, mijn toelatingsproject.

Een van de opgaven daarin was om de juiste acteur te vinden, en twee acteurs binnen revue hadden zich opgegeven, waardoor ik een van de moeilijkste dingen aan het filmmaken moest doen: audities houden. Als u ondertussen het revue filmpje gezien heeft weet u ook waarom dat ironisch was. Dat is iets dat helemaal niet makkelijk is, niet alleen omdat je de juiste beslissing moet nemen voor jouw film, maar ook omdat je natuurlijk bezig bent met echte mensen, die in dit geval ook allebei heel goeie vrienden van mij zijn. Dat maakte het dus tot een moeilijke opgave, en toen ik mijn keuze gemaakt had was ik niet zeker of het de juiste was. Ze hadden allebei hun zwakke kanten, en hun goeie kanten, doorgaans ook zonder overlap.

Waarom ik dat erbij vertel is dat ik hierdoor ook echt de acteerprestatie van de acteur in kwestie heb zien evolueren van iets waar ik wel vertrouwen in had maar toch mijn twijfels, naar iets dat me, zelfs in de ruwe beelden, al echt kan pakken. Zou ik dat met de andere acteur niet gehad hebben? Geen idee, waarschijnlijk wel, die jongen heeft ook genoeg kwaliteiten. Maar daar gaat het niet om. Wat dat mij heeft doen inzien is dat iets in een film nooit het werk is van één persoon. Een acteur wordt beïnvloed door de regisseur, zijn mede-acteurs, zelfs eventueel de camera crew. Maar op diezelfde manier wordt een regisseur ook enorm beïnvloed door iedereen met wie hij samenwerkt. En dat is nu net het mooie aan het filmmaken. Er zijn zo veel lagen, zo veel interactie tussen zo veel mensen die iets moois willen maken en afleveren. En ik hoop dat dat lukt nadat ik klaar ben met de montage. Aan mijn acteurs zal het alvast niet liggen: ik ben heel erg trots op hen.

Redefining film. Since 1986.

Be The B