Mijn meet-and-greet met God

Ik wist dat het een kutdag ging worden. Zoiets voel je als je opstaat. En nu ben ik dood. Goeie tip voor de fans: nooit slaapdronken een NMBS-perron op stappen net als de 11:50 naar Antwerpen-Centraal er aan komt.

Het ziet er hier anders uit dan ik verwacht had, in die hemel. Het lijkt bizar veel op mijn eigen kamer, alleen dat ik er niet in slaag rommel te maken. Dat wordt meteen opgeruimd door engelen, die er trouwens ook heel wat anders uitzien dan je denkt. Het zijn een beetje ineengedoken, gebulte wezentjes, de vleugels die uit die bult komen zijn helemaal niet wit en gevederd maar eerder insectoïde, en ze hebben erg veel haar. Het lijkt alsof ze wel iets hebben van elk levend wezen, alsof ze de kladblok van de schepping zouden zijn.

Maar goed, terug naar mijn beschrijving van de hemel zelf. Wie had nu in godsnaam (no pun intended) gedacht dat je een computer zou krijgen in de hemel? De nieuwe iMac, met T1-internetverbinding nog verdraaid aan toe! Ja, het is hier echt het paradijs.

Dat kwam eigenlijk nog wel grappig, die computer. Als je hier aankomt moet je naar God. Ja, eigenlijk is dat de taak van Sint-Pieter, maar tussen ons gezegd en gezwegen, die drinkt. Serieus. God is er niet echt blij mee, maar neemt die taak dan ook maar op zich. Hij is per slot van rekening toch almachtig, en eigenlijk is het ook wel een beetje zijn taak als huisbaas. God is een vriendelijke pee, maar ook hij ziet er een pak anders uit dan je zou denken. Hij is een beetje een kruising tussen James Marsden (de knappe prins uit Enchanted) en William Moseley, de oudste uit The Chronicles of Narnia. Geen ouwe zeikerd met een baard dus.

'Oei, BB!' zei hij. 'Allez, tegenwoordig is het nog maar één B zeker? Of nee, b., dat was het! Jaja, ik lees uw blog! U had ik hier nog niet verwacht jongen, nog zo vitaal en vooral vieriel, wat is er toch gebeurd?'

'Met mijn stomme kloten onder de trein gesukkeld,' zei ik, net iets te laat beseffend tegen wie ik bezig was. 'Oeps, dat k-woord mag ik hier niet zeggen zeker?'

God lachte. 'Als ik niet wou dat iemand "kloten" zei, had ik dat woord toch niet geschapen zeker? Al die zogezegd godsvruchtige mensen kunnen toch wel een stukje overdrijven hoor, ik ga toch niet vallen over wat taal... chill dudes!'

'Wacht, u heeft ook de taal gemaakt?'

'Natuurlijk! Het regende, ik had niets beter te doen... en dan ga je experimenteren he! Van die regen heb ik trouwens al dikwijls spijt gehad hoor. Sorry he, maar ja, ook God is niet perfect.' Texas moest het horen.

'Maar euh, uwe Goddelijkheid, ...'

'Zeg maar G. Op z'n Engels. Dat heb ik van u geleerd.'

'Euh, oké... euh, G, waarom dan toch al die verschillende talen?'

'Je hebt echt mijn boeken nog niet gelezen he? Ik heb nochtans een hele stand op de boekenbeurs! Dat Babelgedoe enzo natuurlijk he! Haha, nee, dat was eigenlijk een grap die een beetje uit de hand gelopen is. En ook een beetje een taalexperiment, toegegeven, ik amuseerde mij er wel mee. En ik wou blijven doordoen tot ik de best mogelijke taal bereikt had.'

'En is dat gelukt?'

'Natuurlijk, het Nederlands! Het woord "kloten" alleen al maakt die taal voor mij nu af. Waarom denk je trouwens dat die Franstaligen zo kribbig zijn?'

'U amuseert zich dus met het tegen mekaar opzetten van Vlamingen en Walen?'

'Hey, ik zit hier al een paar miljoen jaar, ...'

'Niet volgens Sarah Palin,' fluisterde ik.

'Breek me de bek niet open over dat wijf he!' Zo furieus heb ik G niet meer gezien in die paar uur dat ik hier nu toch al zit. 'Als ik niet wou dat het duidelijk was dat die planeet al een paar miljoen jaar oud was, had ik die fossielen die o zo gemakkelijk te dateren zijn daar toch niet gelegd? En als ik niet wou dat jullie kunnen trouwen had ik ook wel geen homo's gemaakt. Of zoveel zenuwen in de aars gestoken. Of die prostaat op die suggestieve plaats gestoken en daar zoveel genot aan gekoppeld. Maar... je weet wel... de mens is geschapen naar mijn beeld, en ik heb zo ook mijn pleziertjes... Man! Waar is de tijd van Sodom en Gomorra! b., Ik verzeker je, San Francisco is er niets tegen! Vette feestjes! En vettige feestjes ook!' Zowaar, ik heb een knipoog gekregen van God. Na een homograp. Polen moest het zien.

'Maar goed, genoeg gebabbeld,' sprak God op een semi-serieuze toon nadat hij uit zijn nostalgische trance was weergekeerd, 'tijd voor de praktische zaken. Ik heb een probleem met u.' Lap, daar had je het. Altijd al geweten dat ik eigenlijk in de hel zou belanden, al had ik nu toch altijd gedacht dat het door de mannenseks ging komen. Maar daar twijfel ik nu toch eerlijk gezegd aan.

'Ik weet niet goed welke kamer ik u moet geven. We hebben kamers voor ingenieurs, voor bloggers en voor regisseurs, maar niet voor alledrie tegelijk.' Lap, dat krijg je dan als Uomo Universalis. 'Waar wil je voorlopig logeren? Dan laat ik wel wat van de andere zaakjes aanrukken in de loop van volgende week. Sorry dat het zo lang moet duren, maar Amy Winehouse heeft eindelijk haar overdosis beet, en die is nogal veeleisend. Sorry he, maar gij kunt daar wel tegen denk ik, niet?'

Natuurlijk kan ik daar tegen. Je zegt nu eenmaal niet tegen God dat je nù onmiddellijk een projector en de Star Wars DVD-collectie moet hebben. Tenminste niet als je zo weinig naam hebt als ik. Ik heb trouwens voor de bloggerkamer gekozen, die directe behoefte was het grootst. Vandaar dus de iMac op mijn kamer. God loopt trouwens mee naar je kamer. Zo kan hij je ineens uitleggen waar het zwembad, de restaurants en het dessertenbuffet ('Ja, vroeger hadden we echt alleen rijstpap, maar we hebben ons assortiment toch wat verruimd, die Italianen eisten tirami su.') zich bevinden. En dat geeft je de gelegenheid nog wat met hem te babbelen, dat is wel tof.

'Euh, God, euh ik bedoel G,' begon ik, 'sorry trouwens voor heel dat atheïsme en anti-theïsme enzo.'

'Haha, dat is niet erg jongen. Je zat er niet minder naast dan zowat alle zogeheten wel gelovigen!'

'Maar ja, u manifesteert zich ook zo weinig!'

'Meent ge dat nu? Maar jongen toch, hoe denkt ge dat al die Jezi in toast er komen? En die Maria's in schimmelplekken?' God barste plots in een lachen uit. 'Dat zijn trouwens nog altijd twee van mijn beste carnavalskostuums ooit, Jezus en Maria. Geen kat die mij herkend had als Maria. Ja en dan heb ik daar de komende jaren op verder gebouwd he, een zwanger buikje toegevoegd, en dan kon ik gaan als de zoon op den duur he. Oke, het is een beetje uit de hand gelopen...'

'Ahja, er is nog iets dat ik u wil vragen, G. U ziet er wel heel anders uit dan ik gedacht had!'

'Je dacht zeker ook dat ik er uitzag als een oude man met een lange baard? Dat krijg ik zo vaak... Nee, ik neem de vorm aan van wat mijn gesprekspartner begeerlijk vindt. Ik wil niet dat mijn mensen hier een eeuwigheid droog moeten staan he!' En weer die goddelijke bulderlach. 'Die Michelangelo had nu eenmaal iets met baarden, en ik heb hem eens een visioen gegeven. Dat heb ik wel meer gedaan bij schilders. Een beetje als poseren voor een portret he. Ken je de Mona Lisa? Dat ben ik ook!

'Seg maar b., ik moet eens door, er is net een lading Afrikaantjes binnengekomen. Ook elke dag he, tragisch, tragisch...'

'Maar waarom eigenlijk al dat lijden in Afrika, G?'

'Ja ik weet het, er zitten redelijk wat productiefouten in dat continent, het spijt me, ik ben er mee bezig! Ondertussen probeer ik er zo veel mogelijk naar hier te halen, hoe grof het ook mag klinken. Hier is het beter dan daar. En dan heeft de Jos ook nog iets te doen, anders zit die hier ook maar.' De Jos was de echte naam van de Dood, een kleine nerd met een brilletje, gehuld in een veel te grote cape uit de C&A-solden.

'Allez, ik zal mij eens klaarmaken,' zei God, en hij veranderde pardoef in een rondborstige negerin met zo'n uitgerekte nek met van die ringen, en zo'n schijf in haar onderlip.

'Zie ik er een beetje goed uit?' vroeg hij. Tenminste, dat denk ik, zelfs God kan niet articuleren met zo'n schijf in zijn bakkes.

Ik knikte. Het is wel fijn als God uw mode-advies op prijs weet te stellen.

b. Your Window to Paradise.

P.S. Zo beter Stefan?