Saturday, June 7, 2008

It's that time of the year again.

We gaan iets afspreken, u en ik. Doorgaans, als het weer even lang geleden is dat ik nog eens een post heb geplaatst (zoals nu bijvoorbeeld), maak ik daar een intelligente toespeling op, waardoor u weet dat het mij spijt dat ik u zo lang in de kou heb laten staan. Laten we er bij deze van uitgaan dat u gewoon altijd weet dat het mij spijt, en dat ik in elke post na een lang interval impliciet mijn excuses aanbied. Ik kan immers niet eeuwig blijven creatieve excuses verzinnen.
Bij deze. Dan kan ik nu beginnen aan de eigenlijke post.

Zo'n 365 dagen geleden (dat is net geen jaar, gezien we in een schrikkeljaar zitten) plaatste ik hier een gedicht. Een gedicht met een aftelling als het ware, ik weet niet of u zich dat herinnert. Ik telde erin af naar mijn verjaardag, en beschreef u in detail de onmiddellijke effecten van dat moment.
Ondertussen is het weer bijna zover, en op het moment dat ik deze zin schrijf heb ik nog exact tien uur, 2 minuten en 15 seconden te gaan voor ik 22 word. (We ronden af, eigenlijk is het om 10u15, maar ik ben niet kieskeurig over het precieze moment waarop ik verjaar. Ik vier het al jaren van middernacht tot middernacht, en daar ga ik dit jaar niet mee stoppen.) Maar de spanning is ondertussen wel een beetje van het hele verjaar-gebeuren af. 
Er valt namelijk niets nuttig meer uit te halen. Al mijn privileges zijn behaald, en ruimschoots benut. Ik mag al zes jaar officieel sex hebben (een van de ruimst benutte rechten totnogtoe), ik mag al vier jaar met de auto rijden (ook al vaak gebruikt, vooral op momenten dat ik zin heb in een ijsje) en stemmen (iets minder vaak gebruikt, maar wel elke keer goed benut), en ik mag al 365 dagen alcohol drinken én aan de toog zitten in alle staten van de VS (hoewel dat voor de Californiërs niet altijd even duidelijk is gezien ze daar 8/6/1986 lezen als 6 augustus, zeer vervelend als je op 5 augustus aan de toog wil gaan zitten in een bar genaamd bikini girls, anyway, privilege 2 keer gebruikt). Ik mag overigens ook vanaf die dag in de Kamer zetelen, een recht waar ik totnogtoe geen gebruik van heb gemaakt. Misschien binnen een paar jaar.
Maar vanaf nu valt er dus niets meer uit te halen. Ja, binnen 13 jaar zou ik president kunnen worden van de VS, moest ik daar geboren zijn. Maar dat ben ik niet, dus pfoeh. Neen, vanaf nu gaat het eerder bergaf. Binnen drie jaar verlies ik al mijn jongerenrechten. Geen Go-pass meer, geen gratis toegang tot Parijse musea, ... Dan moet ik écht volwassen worden. Een gruwelijk vooruitzicht.
En ondertussen blijft die aarde maar verder rond de zon draaien. Met uw nederige blogger er ergens op. Ondertussen heb ik het al 22 keer gezien, ook dat ken ik ondertussen wel: lente, zomer, herfst, winter, lente, ... (telkens in meerdere of mindere mate uitgesproken), en zo gaat het maar door. En uw nederige blogger blijft daar maar ergens tussen lopen, op dat kleine ronde planeetje, dat ook zal blijven draaien zonder die blogger.
En toch. Zou die wereld hetzelfde zijn zonder dat ene nederige persoontje dat het grootste deel van zijn dagen een klein stipje op het noordelijk halfrond ergens in het uiterste westen van Europa is? Voor het grootste deel van de mensheid waarschijnlijk wel. Enfin, vooralsnog dan toch, daar brengen we nog wel ooit verandering in. Maar stel u eens voor hoe anders ùw leven zou zijn zonder die blogger.
Dat is dan waar we trots op zijn. Dat is waar die 22 jaar (excuus, 21 jaar, 365 dagen, 3 uur en 57 minuten) goed voor zijn geweest. En dat is waarom u mij nog steeds binnen luttele uren enorm zal verblijden met uw verjaardagswensen en, facultatief, uw cadeaus. Maar vooral met uw immer wederkerend vertoon van affectie voor uw blogger, dat kleine puntje op zijn planeet, die tot in der eeuwigheid gelinkt is met honderden andere, even kleine, maar even onmisbare puntjes.

Ik zie jullie ook graag ;)

Redefining sentimentality.
Since 1986.
Be The B

Deze blogpost verdient een kleine voetnoot. Het zijn namelijk examens, en daar wordt een mens al eens sentimenteel van. Vooral als een mens zijn verjaardag daar ook nog in valt, een probleem waar ik reeds jaren last van heb. Niet te veel op letten dus ;)

3 comments:

Anonymous said...

de wereld zou verschrikkelijk zijn zonder u, mijne liefste benneman

Anonymous said...

Liefste Ben,

ik wens je een zeer fijne verjaardag. Heel tof om nog eens een post te lezen. Het is weer veel te lang geleden dat we elkaar nog eens zagen, maar ik hou mij eraan, na het examen gaan we nog eens ene drinken he?

groetjes
xx

Anonymous said...

Haha Bb trakteert met een blogpost. Zo moet het!