Tegenwoordig kan je namelijk voor en tegen alles gaan betogen. Zolang het maar niets inhoudt dan toch. Kijk, vroeger kwamen mensen nog op straat voor concrete dingen. Voor Nederlandstalig onderwijs in de universiteiten, voor holebirechten, als eerbetoon aan kinderen en ter veroordeling van hun monsterlijke moordenaar, voor meer geld voor de medische sector, ...
Maar dat zijn we afgeleerd. Neen, vandaag de dag betogen we voor holle termen. Hoe holler de term, hoe meer volk er op afkomt. We hebben vandaag een nieuwe betoging gehad voor meer koopkracht. We hebben al betogingen gehad tegen zinloos geweld en voor solidariteit. Zulke betogingen zijn voor sukkels. Waarom? Mijn koninkrijk voor iemand die mij tien mensen kan vinden die TEGEN meer koopkracht en solidariteit zijn, en VOOR zinloos geweld. Je kan net zo goed op straat komen tegen tandpijn, tegen vampirisme, en voor de kinderglimlach. Het zal even veel uithalen.
Want we betogen dan ook nog eens voor en tegen issues waar niemand iets concreet aan kan doen. De koopkracht daalt... nou, pech, dat heet een economische crisis. Solidariteit is iets anders dan geldstromen, en je kan moeilijk zeggen dat de regering zinloos geweld uitlokt (buiten door de tronies van Joëlle Milquet en Bart Somers herhaaldelijk op tv te laten komen). Maar nee, niets dat een goeie betoging niet kan oplossen.
Dus, beste bLezers, gaan wij betogen. Het zou logisch zijn dat ik nu een oproep lanceer om te gaan betogen tegen zinloze betogingen. Maar, zeg nu zelf, het zou eens iets kunnen uithalen, en dat willen we niet. Neen, wij gaan betogen voor meer vrolijkheid. Ik ben lang niet vrolijk genoeg (dat heeft misschien wel iets te maken met die zinloze betogingen), en ik wil vrolijker zijn. Heck, iedereen wil vrolijker zijn. Dat de regering daar eens iets aan doet. En dat dekt ineens al die vorige ladingen. Ik word vrolijk van mijn koopkracht. Ik word vrolijk als mensen solidair zijn met mij. Ik word niet vrolijk van zinloos geweld. Huppakeej, een flinke basis voor een betoging zou ik zeggen.
Waar? Maakt niet uit. Wanneer? Maakt niet uit. Wie maakt de spandoeken? Maakt niet uit. Of de wereld van onze betoging hoort? Maakt niet uit. De enige manier waarop de betoging gaat bijdragen tot meer vrolijkheid, is als je toevallig vrolijk wordt van betogingen. Ik heb dat toevallig, dus ga ik vrolijk worden van die betoging. En is dus het opzet geslaagd. En bovendien krijgen we dan nog eens dat heerlijk wereldverbeterende gevoel. Daar kunnen we dan ook weeral op teren totdat we onze kinderen moeten vertellen dat zij helemaal geen koopkracht meer hebben doordat wij er hun olie hebben doorgedraaid, als we hen zeggen dat hun beste vriend zinloos is vertrappeld op een betoging voor meer kleur in de wereld, als we hen die snee brood geven die onze Waalse broeders uit solidariteit aan ons geschonken hebben na ons economisch verval.
Pessimistisch? Misschien een beetje. Zullen we gaan betogen tegen pessimisme?
Fighting the World. Since 1986.
Be(toog) The B
6 comments:
Volledig gelijk! Ik krijg het ook op mijn zenuwen van die zeveraars. Iedereen heeft last van verminderde koopkracht en hoge brandstofprijzen. Kunnen we evengoed allemaal het werk neerleggen en gaan betogen. In plaats van hun tijd te verspillen met betogen en staken, kunnen ze beter wat meer werken!
Een ware column, kijk eens aan. Ik heb gisteren nog net hetzelfde gedacht, toen ik weer een bericht las over één of andere betoging. Dat daar zoveel volk blijft op afkomen...
Wat nog erger is dan betogingen voor meer koopkracht zijn spoorstakingen. Die klojo's zijn echt nooit content, en dat op zich al geeft hen het recht (en de macht) de medeburger maar wat te kloten. De hardwerkende medeburger dan nog (zoals ik). Wie deelneemt aan spoorstakingen verdient een trap in zijn kruis.
Dag Bb,
Ik wil u er toch even op wijzen dat de overheid tal van instrumenten heeft om de koopkracht te beschermen. Denk maar aan indexering van de belastingsschijven (wat men steeds "vergeet" als de lonen geïndexeerd worden, zodat de belastingdruk nog toeneemt). Daarenboven zou men ook de loonwig in België kunnen en moeten verkleinen. En ook de accijnzen op brandstof kunnen worden verlaagd, al is dat nu niet meteen een ethische maatregel met het klimaatprobleem in het achterhoofd.
Moraal van het verhaal: meer koopkracht eisen is nog lang zo gek niet.
De eerste journalist die 'zinloos geweld' nog eens in de mond neemt ...
Die term is zo'n stoplap geworden voor alles waar de 'oh-my-god'-adepten geen woorden meer voor kunnen sputteren.
Ik snap niet hoe mensen op straat kunnen komen tegen zoiets abstract als 'zinloos geweld'. Dat duid toch aan dat niemand zich tot de (soms harde) kern van het probleem heeft willen klauwen ?
Om even advocaat van de duivel te spelen: was de witte mars ook niet 'voor de kindjes' en 'tegen de stoute pedofielen'?
Dat is althans waarom 90% naar die betoging is geweest. Om als maatschappij uw medeleven te betuigen. En of dat nu voor een pedofielie-drama of voor een messteek-drama is, dat maakt geen hol uit.
Waar ik het op steek, is de media. Vroeger werd na zo'n betoging gediscussieerd over de efficientie van het gerecht, werden ministers op de rooster gelegd, en volgden er ontslagnemingen en gesneuvelde carrieres.
Programma's als Koppen en Panorama hebben niet meer de journalistieke slagkracht die ze vroeger hadden. Het zijn goedkope kopies van Natural Geographic Channel. En zelfs de Standaard heeft tegenwoordig een Sport-sectie van meer dan 5 bladzijden.
On a totally unrelated note: als je dan toch wil betogen, doe het dan als student van Leuven! Dat wordt dringend weer eens tijd. Voor een redelijker politiekorps, en tegen Tobback! We zetten de grote markt vol fietsen, en zo is meteen uw wraaklust op De Lijn weer wat gekoeld! ;-)
Kleine nota voor Mr Keynes: de accijnzen op brandstof kunnen niet verlaagd worden aangezien wij al op het minimum zitten dat opgelegd wordt door de EU. Wél kan de BTW verlaagd worden zoals in sommige buurlanden worden gedaan, maar aangezien we nu al krap bij kas zitten, zou ik dat niet echt aanraden...
Post a Comment