De grote staats(her)vorming

Het is al lang geleden dat het hier nog eens over politiek gegaan heeft. Maar ondertussen zitten we stilaan bijna op de vooravond van 15 juli, de mythische regeringsverklaringsdag, de dag waarop het tweede pakket van de staatshervorming zal worden voorgelegd, net als heel wat andere beleidszaken van onze huidige bijna-regering. Hoog tijd dus om het nog eens over politiek te hebben.

Over politiek praten is trouwens in. Onlangs zat ik op de trein bij een kerel die er duidelijk zin in had. Doorheen heel de wagon was te horen hoe zinloos hij partijpolitiek wel vond, hoezeer we de echte belangrijke dingen in het leven missen omdat niemand wat inzit met Brussel-Halle-Vilvoorde, en hoe fout studenten wel zijn door zich bezig te houden met zaken als 'gij doet pol&soc' en 'gij doet sportkot'. Verenig u en doe iets dat echt een verschil maakt! Enfin, het was zeer amusant om verwonderde blikken te delen met mijn medereizigers.

De jongen in kwestie was bovendien een geadopteerde Aziaat (ik ken zijn levensverhaal ondertussen, heb ik u al vermeld dat hij niet bepaald discreet was?), en was het hier zo grondig beu dat hij erover dacht terug te keren naar zijn land (precies waar dat was heeft hij geen enkele keer geschreeuwd, verbazingwekkend genoeg). Hij vond ook dat de regering gehinderd wordt door dingen als mensenrechten. Een regering moet kunnen doen wat ze wil, als ze dat niet goed doet, wordt ze wel afgestraft door de kiezer. Gelukkig voor hem zijn er in Azië geen mensenrechten. (Opzettelijke veralgemening, u weet over welke landen ik het heb, en mijn punt is gemaakt.) Jammer genoeg voor hem echter ook geen (eerlijke) verkiezingen. Oeps!

Toen ik afstapte ik naar zijn vrouwelijke gesprekspartner - die overigens tijdens heel het gesprek niet minder dan 3 (drie!) zinnen had gezegd - klopte haar op de schouder, en zei 'gij zijt een heldin.', waarna ik gestaag maar zeker wegliep. Nieuwe instappers heb ik ook aangeraden een andere wagon te kiezen. Misschien iets te overtuigend, een dame was bijna van de trein gesprongen.

Maar goed, dat was een ander zijn mening, en sinds wanneer interesseert de mening van anderen mij? Juist. Terug naar onze mythische 15de juli, de dag die in de sterren geschreven staat om de nieuwe nationale feestdag te worden. Who cares about de kroning van Leopold I? Op 15 juli 2008 zal Yves Leterme erin slagen om zijn volkeren weer bijeen te brengen, met magische oplossingen voor al onze kleine en grote problemen.

Zo zal hij ervoor zorgen dat de Franstalige burgemeesters in de rand de wet niet meer overtreden, en dus zonder probleem benoemd kunnen worden. Daarbij zal het ook geen probleem vormen dat deze drie heerschappen tegenwoordig niet alleen de taalwetgeving niet meer respecteren, maar ook de vrijheid van meningsuiting een halt willen toeroepen. Zij willen namelijk de nakende Gordel enkel toelaten als hier geen Vlaamse vlaggen te zien zijn, evenals geen t-shirts of andere zaken met slogans als 'Splits B-H-V'. De betoging in Brussel voor de solidariteit is geen probleem, maar laat u alstublieft niet via een t-shirt uw mening kennen, u zou mensen kunnen choqueren.

Nu, het moge allemaal goed nieuws zijn. De Aziaat had namelijk gelijk: B-H-V is een idiote kwestie, die weinigen buiten B-H-V aanbelangt. De koopkracht is belangrijker. De sociale zekerheid is belangrijker. Gezondheidszorg is belangrijker. Daar heeft hij gelijk in, daar heeft verdorie Mieke Vogels gelijk in. Maar daarbij vergeten we één ding. We kùnnen het niet hebben over die belangrijke zaken, omdat we eenmaal zitten met B-H-V, en bij uitbreiding met een Belgische staat die niet werkt. Dat merken we na 398 dagen zonder regering. Dus zijn er twee mogelijkheden: ofwel geven we die Belgische staat op en zetten we ze bij het huisvuil zoals ze is, ofwel is het dringend tijd om een nieuwe Belgische staat te vormen, die wél werkt. De VS kunnen federaal werken, Duitsland kan het, dan moeten wij het ook kunnen.

Yves Leterme gaat in elk geval proberen het laatste te doen. Natuurlijk zal hij het niet zo noemen, maar wat hij wil is een nieuw België dat wél werkt. Maar het zal niet lukken, omdat met een beetje staatshervorming de problemen al lang niet meer op te lossen zijn. Beschouw het als een verbouwing van een huis dat op instorten staat, de gammele steunmuren een beetje verschuiven gaat het niet plots een prachthuis maken, het vergroot integendeel het risico op instorten. Dan kan je het beter slopen en er twee compacte nieuwe huisjes zetten die op zich staan, of een nieuwe villa, dit keer met warm water. Enfin, u begrijpt de beeldspraak.

Opmerkelijk stil in heel het na-10-junisch discours is trouwens de gekkenaampartij, het vroeger Spirit, het huidige VlaamsProgressieven. Het enige dat je van die mensen hoort is, nja, een naamsverandering. Zo bleef er van het vroegere Spirit enkel nog de jongerenafdeling Jong Spirit over, maar ook die is van naam veranderd. Als u dacht dat het niet erger kon dan VlaamsProgressieven, bereid u dan maar voor... op L². Spreek uit el-kwadraat, staat er dan bij in de krant. Laat ik al dit zeggen: als een naam een handleiding nodig heeft, is het geen goede naam. Het is bovendien de formule voor de oppervlakte van een vierkant, wat op zijn minst een gekke naam is voor een politieke organisatie. En in het Engels is het L Square, en square heeft nu niet bepaald een positieve connotatie. Al bij al zou ik dus zeggen... mooie poging om nog eens op te vallen, maar schromelijk mislukt. Breng op zijn minst Geert Lambert terug wat meer in beeld, die mens wist pas echt hoe opvallen.
Maar goed, nu is het dus aftellen geblazen tot 15 juli, en de grote regeerverklaring die het land gaat redden, verbouwen, terug opbouwen, anyway verhinderen dat er ooit twee prachtige huisjes staan gebouwd op de ruïnes van een instortende vesting, met buren die mekaar vriendelijk goeiedag zeggen en suiker lenen als het nodig is. Nee, 15 juli zal het huis overeind laten, met alle verzuurde huisgenoten erin. Met nog steeds geen positiever beeld over ons in het buitenland. Het lijkt wel het Big Brother huis.

Of hoe ik mijn huis-metafoor veel te ver gedreven heb.

Live - Dare - Don't Be Square
Be The B

P.S. Als ik met deze post geen commentaren zal uitlokken weet ik het ook niet meer :p