Bloedserieus

Zo, u krijgt er meteen een tweede mee.

Laat ik u eens een verhaaltje vertellen. Er was eens een knappe jonge homo, die totaal geen problemen had met zijn geaardheid. Hij was heel erg gelukkig, en zijn omgeving nam hem voor wie hij was, en sommigen vonden het zelfs leuk dat hij hun 'speciale, andere' vriend was. Het was vaak reden voor humor, en ook dat kon hij best appreciëren van zijn vrienden.
Op een gegeven dag liet onze jongeman een HIV-test doen. Toen hij de resultaten moest gaan ophalen ging hij naar het medisch centrum, en meldde hij zich aan. De receptioniste belde de dokter, en keek, na enkele jaknikken bedrukter en bedrukter. Daarna zei ze, met een schijnbaar geforceerde glimlach 'U mag even naar de wachtkamer gaan, de dokter komt zo dadelijk bij u.'
Onze jongeman ging dan maar in de wachtkamer zitten, en werd elke minuut die hij in de wachtkamer doorbracht depressiever. Als de dokter goed nieuws had gehad, had hij dat wel over de telefoon gezegd. Toen de dokter kwam zei die echter doodleuk dat alles in orde was, en dat hij dat gewoon liever niet via de receptioniste liet meedelen.
Eind goed, al goed zo lijkt het. Maar die week was het echter ook bloedserieus. En al wist onze jongeman dat zijn bloed zuiver was, en niet alleen vrij van HIV, maar ook van Hepatitis A, B en C, hij mocht geen bloed geven. Hoewel de folders pretenderen dat je bloed moet geven, en dat elk bloed welkom is, was zijn bloed niet gewenst, omdat hij na 1970 als man seks had gehad met een andere man. Dat hij altijd veilig vrijt, helemaal geen slet (vergeef me het woord in dit o zo mooie sprookje) is, en enkele dagen voordien volledig negatief was getest, maakt helemaal niets uit. Hij heeft seks gehad met een andere man, en één homoseksuele vrijpartij is blijkbaar voldoende om hem te veroordelen voor de rest van zijn leven. Zijn test waardeloos, voorgoed zou hij bestempeld worden, letterlijk, als 'mudblood'.

Als u het nog niet doorhebt, de knappe jonge homo ben ik, en deze week heb ik me voor de eerste keer een 'homo' gevoeld. Een verstotene van de maatschappij, voorgoed anders, voorgoed abnormaal. En ongewenst, omdàt ik homo ben. Het heeft me altijd gestoord, die homo's-mogen-geen-bloed-geven-regel, maar deze keer was anders. Ik wist nu 100% zeker dat ik negatief was (in tegenstelling tot de 99,999999999% van al die andere keren), en ik had het papier om het te bewijzen. En nòg mocht ik mijn plicht als mens niet vervullen, nòg mocht ik geen leven redden.

Ik ben veroordeeld door het Rode Kruis, mijn bloed is voor immer vuil, omdat ik voor mannen val in plaats van vrouwen.

Dit is ongetwijfeld mijn minst grappige en meest serieuze post ooit. Omdat ik mij zelden zo serieus heb gevoeld.
Ik overweeg om mij bij de volgende Bloedserieus opnieuw te laten testen, zodat ik met mijn negatieve test voor de poorten van het bloedafnamecentrum kan gaan zitten in stil protest. Wie mij liefheeft zulle mij mogen volgen. Meer informatie bij de volgende Bloedserieus.

bBloed.
Superieur sinds 1986.